Pęcherz to wykwit na skórze, którego charakterystyczną cechą jest wyniosłość ponad skórę oraz wypełnienie płynem. Zmiany o średnicy do 1 cm określamy jako pęcherzyki, większe natomiast jako pęcherze. Pęcherze powstają na skórze jako efekt rozdzielenia się warstw skóry. Ze względu na umiejscowienie płynu wyróżniamy pęcherze: podrogowe, śródnaskórkowe, podnaskórkowe i dermolityczne.
Pęcherze stanowią naturalny opatrunek. Nigdy nie należy ich przebijać. Jeżeli uda nam się utrzymać pęcherz do czasu samoistnego jego pęknięcia, to okaże się, że pod spodem nie ma rany, albo, że jest ona tak mała, że wyleczymy ją w ciągu kilku dni. Poniżej zamieszczam przypadek mojego pacjenta. 73 letni pacjent z niewydolnością serca i nerek. Pęcherze pojawiły się na kończynach dolnych w przebiegu zaostrzenia niewydolności serca.
Na kończynie lewej pęcherze zostały uszkodzone w początkowym okresie. Leczenie w oparciu o koncepcję TIME trwało 4 tygodnie. Proces leczenia przedstawiono na poniższych zdjęciach:
Pęcherze powstałe na prawym podudziu udało się zachować bez ich uszkodzenia. Proces gojenia trwał tydzień. Poniżej zdjęcia:
